Λεισμανίαση: Η κατάρα των σκύλων

Μία συγκεκριμένη σκνίπα και όχι όλα τα κουνούπια …κομίζουν την κατάρα του καλαζάρ στο σκύλο μας.

Οι BARFistas συνεχίζουν το ταξίδι της γνώσης στις ζωοανθρωπονόσους που μεταδίδονται από το σκύλο στον άνθρωπο και ενδημούν στη χώρα μας, με στόχο όχι να πανικοβάλουν ώστε να πουλήσουν προϊόντα και άλλες «αγαθές» υπηρεσίες αλλά να ενημερώσουν…

Σειρά λοιπόν έχει το καλαζάρ ή λεϊσμανίαση.

Στη χώρα μας απαντάται κυρίως η σπλαχνική λεϊσμανίαση η οποία οφείλεται στα πρωτόζωα του γένους Leismania (εξ ου και η ονομασία της αρρώστιας σε λεϊσμανίαση).

Ανάλογα με την περιοχή που κατοικεί ο σκύλος μας η αρρώστια απαντάται στο 1 – 15% (Στα Μεσόγεια για παράδειγμα ως πρώην βαλτότοπος η σκνίπα θερίζει)…

Για να προσβληθεί ο σκύλος μας (αλλά και ο άνθρωπος) από το συγκεκριμένο πρωτόζωο που τρώει τα σπλάχνα του θα πρέπει αυτός να τσιμπηθεί από μολυσμένη σκνίπα.

Μετά το τσίμπημα τα πρωτόζωα που ονομάζονται λεϊσμάνιες πολλαπλασιάζονται μέσα στα λευκοκύτταρα και προκαλούν καταστροφή των κυττάρων, καθώς επίσης και καταστροφή του ήπατος, του σπλήνα και των άλλων οργάνων μέχρι το θάνατο του αγαπημένους μας συντρόφου.

Το μόνο που τον σώζει είναι να εφαρμοστεί έγκαιρα η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή που σημαίνει να διαγνωστεί έγκαιρα η λεϊσμανίαση…

Πότε όμως κινδυνεύει πραγματικά ο σκύλος μας;

Καταρχάς έξαρση της σκνίπας και άρα μεγέθυνση των πιθανοτήτων να μολυνθεί ο φίλος μας παρατηρείται στη χώρα μας τος ζεστούς μήνες δηλαδή την περίοδο από τον Απρίλιο μέχρι και τον Οκτώβριο – Νοέμβριο.

Επειδή πολλά έχουν γραφτεί και όλοι οι κτηνίατροι αλλά και γενικά το σύστημα προσπαθεί να μας κατευθύνει να κάνουμε το εμβόλιο κατά της λεϊσμανίασης εμείς παραμένουμε αταλάντευτα σκεπτικοί έναντι του συγκεκριμένου εμβολίου (ως προς την αποτελεσματικότητα του κυρίως) θεωρώντας ότι η καλύτερη λύση είναι οι συχνές εξετάσεις…

Βέβαια και η χρήση ειδικού περιλαιμίου μάλλον υπερφορτώνει με χημικά το σκύλο μας παρά δρα αποτρεπτικά όπως διατείνονται κτηνίατροι και λοιποί έμποροι…
Ετσι καταρχάς προτείνεται να κάνουμε εξέταση 2 φορές το χρόνο μία μετά το τέλος της περιόδου της έξαρσης (δηλαδή μόλις κρυώσει ο καιρός) και μία τον Απρίλιο πριν ξεκινήσει το πέταγμα της σκνίπας…

Ποια άλλη λύση μπορούμε να σας προτείνουμε;;

Κάτι απολύτως φυσικό.

Το μηλόξυδο.

Πότε κυνηγά η σκνίπα για να χορτάσει;

Η απάντηση είναι το σούρουπο πριν πέσει ο ήλιο και λίγο πριν αυτός ανατείλει…

Ετσι προτείνεται να έχουμε ένα ψεκαστήρα με μηλόξυδο αραιωμένο σε νερό (1/3 μηλόξυδο και 2/3 νερό) και πριν το σούρουπο να ραντίζουμε το σκύλο μας, δίνοντας έμφαση στην περιοχή της μουσούδας (βρέχουμε την παλάμη μας και τον καταβρέχουμε στη μουσούδα του).

Επειδή θα είναι δύσκολο να κάνουμε το ίδιο λίγο πριν την ανατολή, προτείνεται να κλείσουμε το σκύλο μας στο σπίτι ώστε να υπάρχει μικρότερη πιθανότητα προσβολής του (εννοείται ότι αποτρέπει τα κουνούπια άρα και τις σκνίπες και η χρήση αντικουνουπικών σκευασμάτων).

Αλλοι τρόποι αποτροπής:

-Απομάκρυνση των σκουπιδιών, των σωρών των φύλλων και άλλων άχρηστων υλικών σε απόσταση άνω των 100 μέτρων από τις κατοικίες, ώστε να μην υπάρχουν υγρά και σκοτεινά μέρη, όπου γεννούν οι σκνίπες και αναπτύσσονται οι προνύμφες τους.

– Με τη δύση του ήλιου, αποσύρουμε το ζώο στο εσωτερικό του σπιτιού ή, έστω, σε σημείο που φυσάει ή κάνει ρεύμα, ψηλά (ιδανικά πάνω από τον πρώτο όροφο), μακριά υγρασίες και άλλα λιμνάζοντα νερά (φρεσκοποτισμένους κήπους, νοτισμένο χώμα, γλάστρες, πιατάκια γλάστρας, υδρορροές, φρεάτια, ακόμα και το μπολ νερού του) για όσο κοιμάται.

Τι συμβαίνει με το σκόρδο

Πολλοί μάλιστα (ως επί το πλείστον αδαείς) προτείνουν την καθημερινή χορήγηση σοτ σκύλο μας σκόρδου αφού με τη μυρωδιά του διώχνει τη σκνίπα…

Πράγματι το σκόρδο δημιουργεί ασπίδα προστασίας έναντι της σκνίπας αν πάμε σε καθημερινή κατανάλωση σκόρδου απο το σκύλο μας θα έχουμε μεγάλες παρενέργειες αφού προκαλεί διάρροια και εμετούς (ο σκύλος μας μπορεί να αντέξει μία σκελίδα σκόρδου για κάθε 10 κιλά και αυτό μία φορά τη εβδομάδα).

Ισως η λύση είναι να το αλείψετε στο σκύλο σας αλλά αφού υπάρχει το μηλόξυδο γιατί να αναλλώνεστε στη δυσοσμία;