Στην εποχή των τσιμπουριών οι σκύλοι μας κινδυνεύουν…

Ο χειμώνας πέρασε και έχουμε μπει πλέον στην Άνοιξη…

Ο καιρός ζεσταίνει, οι κουνιστές ουρές ετοιμάζονται να ξεχυθούν στα χώματα και στα χορτάρια…

Όμως εκεί παραμονεύουν οι κρότωνες και λοιπά εξωπαράσιτα…

Είναι η εποχή τους και δυστυχώς θα κρατήσει μέχρι να μπούμε και πάλι στο χειμώνα…

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα τσιμπούρια ή κρότωνες…

Πρόκειται για αρθρόποδα που απομυζούν αίμα από τα ζώα και τον άνθρωπο. Ναι αυτά τα αηδιαστικά όντα είναι πολύ επικίνδυνα, αφού μπορούν να μεταδώσουν μία σειρά ασθενειών όχι μόνο στο σκύλο μας αλλά και σε εμάς τους ίδιους…

Που ζουν τα τσιμπούρια-Που ψάχνουμε

Προφανώς μιλάμε για τη ζωή στην ύπαιθρο… Οπου υπάρχει χώμα και θάμνοι μπορεί να ζήσουν, περιμένοντας το σκύλο μας (ξενιστής) ώστε να αρχίσουν να του πίνουν το αίμα. Δεν είναι σαν τους ψύλλους που πηδούν… Αυτά προσκολλώνται στο δέρμα και κατευθύνονται στα ζεστά και υγρά σημεία του σώματος (είτε του σκύλου μας, είτε του ανθρώπου).
Ετσι εκεί που θα πρέπει να ψάχνουμε, ακόμη και καθημερινά το σκύλο μας είναι, ανάμεσα στις πατούσες και μεταξύ των νυχιών, στις μασχάλες, τη βουβωνική χώρα, την περιοχή γύρω από τα αυτιά και γενικά γύρω από το τριχωτό της κεφαλής. Δυστυχώς πλέον πρέπει να βλέπουμε και να ψάχνουμε και στον ουρανίσκο αφού πολλές φορές έχουν εντοπιστεί εκεί τσιμπούρια!

Τι προκαλούν οι κρότωνες

Η πρώτη αίσθηση δεν είναι άλλη παρά η φαγούρα.

Αρα το πρώτο πράγμα που νιώθει ο σκύλος μας και πρέπει να εντοπίσουμε είναι η ενόχληση και η δυσφορία.

Θα τον βλέπουμε να ξύνεται και να δαγκώνεται ενώ σε ποιο ακραίες περιπτώσεις είναι συχνό να εκδηλώνει εκνευρισμό αλλά και ανορεξία. Όμως αν μέναμε μόνο σ’ αυτά θα είμαστε καλά… Δυστυχώς τα τσιμπούρια μεταφέρουν πολλές ασθένειες (όχι δεν είναι μόνο η ερλιχίωση … Δυστυχώς ο σκύλος μας κινδυνεύει. Γι’ αυτό καλό είναι 2 φορές το χρόνο (Άνοιξη και Φθινόπωρο) να κάνουμε εξέταση αίματος, ώστε να μην έχουμε προβλήματα όπως ανορεξία, κατάπτωση, εμέτους, διάρροια, οφθαλμορινικό έκκριμα, αίμα στα ούρα…

Ποιες είναι οι ασθένειες που μπορεί να κολλήσει ο σκύλος μας

Μπορεί η ερλιχίωση να είναι η πιο γνωστή αλλά ωστόσο δεν είναι η μόνη ασθένεια που κολλάει ο σκύλος από τα τσιμπούρια.

Στην Ελλάδα οι συνήθεις ασθένειες είναι η Ερλιχίωση (γνωστή και ως ερλίχια) και η Πιροπλάσμωση.
Αναλυτικότερα οι κυριότερες οι ασθένειες που φέρνουν οι κρότωνες είναι:

-Κροτωγενής παράλυσις.

Κάποια είδη τσιμπουριών (και μάλιστα τα θηλυκά αυτών) εκλύουν μια νευροτοξίνη με το σάλιο τους που μπορεί να προκαλέσει παράλυση.

-Πυρετός Q.

Εδώ έχουμε πρόβλημα που άπτεται της εισπνοής μολυσμένης σκόνης από περιττώματα κροτώνων σε χώρους βοοειδών, ή με τα προϊόντα των ζώων αυτών.

-Κροτωνογενής υπόστροφος πυρετός.

Πρόκειται για το άθροισμα 2 πολύ αηδιαστικών όντων. Ουσιαστικά τον προκαλούν μικρόβια που υπάρχουν στα ποντίκια και μεταβιβάζονται σε κάποια τσιμπούρια που στη συνέχεια κολλάνε πάνω στο σκύλο μας.

-Αιμορραγικός πυρετός Κριμαίας.

Συμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ: είναι μία σοβαρή ιογενής νόσος, η οποία προκαλείται από ιό και μεταδίδεται κυρίως μέσω τσιμπουριών.

Ο ιός προκαλεί σοβαρή νόσο με υψηλή θνητότητα και με κίνδυνο ενδονοσοκομειακής μετάδοσης.

Προκαλεί, επίσης, επιδημίες. Πρόκειται για ζωοανθρωπονόσο που προσβάλλει πολλά άγρια και οικόσιτα ζώα και τον άνθρωπο.

-Πιροπλάσμωση.

Είναι ένα λοιμώδες νόσημα του σκύλου που προκαλείται από λοίμωξη από τους μικροοργανισμούς Babesia canis και Babesia gibsoni και προσβάλει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Στην οξεία μορφή ο σκύλος παρουσιάζει πυρετό, απάθεια, κατάπτωση εξασθένηση, πεπτικές διαταραχές (εμετοί, διάρροια), αναιμία, ευαισθησία κατά την ψηλάφηση της κοιλίας, αιμοσφαιρινουρία.

-Ερλιχίωση.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν προκαλεί χαρακτηριστικές εξωτερικές αλλαγές στο ζώο παρά μόνον σε προχωρημένα στάδια, όταν είναι πια αργα. Το μικρόβιο πολλαπλασιάζεται μέσα στα λευκοκύτταρα του αίματος και προκαλεί πανκυτοπενία. Ο θάνατος, όταν επέρχεται, οφείλεται στην ακατάσχετη αιμορραγία λόγω της μείωσης των θρομβοκυττάρων, ή στις δευτερεύουσες λοιμώξεις που οφείλονται στη μείωση των λευκοκυττάρων που αποτελούν τις αμυντικές μονάδες του οργανισμού.

-Μεσογειακός κηλιδοβλατιδώδης πυρετός.

Αρχικώς φέρνει πυρετός, κεφαλαλγία, ρίγη, αρθραλγία, μυαλγία, βραδυκαρδία, αδυναμία.

Ακολουθεί η φάση των εξανθημάτων και του πυρετού με το δερματικό εξάνθημα να εξελίσσεται σε αιμορραγικό.